The Western loop

De dwaze, luidruchtige en uiterst irritante Britten (ge merkt dat mijn sympathie voor die mensen gestaag daalt) lieten me de voorbije nacht toch rustig uitslapen. Ik ben op tijd op en besluit naar de mis te gaan, waarna ik rustig ontbijt met ndizi (de kleine, zoete banaantjes) en een zoet broodje. Ik praat wat met de aanwezige gasten, o.a. een fervente St. Ignatius van Loyola fan, een zuster en een MP (member of parliament). Een verfrissende douche later pak ik mijn rugzak, ga nog een keertje op internet om mijn bisschop te informeren dat ik later dan gepland terug in Italië zou zijn en begeef me dan naar het postkantoor waar ik op de bus moet wachten. Ik weet heel goed dat de geplande 11.30u eerder 12.30 zal zijn, maar om het zekere voor het onzekere te nemen ('t zou nogal moeten lukken dat die bus voor een keer wel op tijd zou zijn) ben ik toch stipt. Tony belt me op om te vragen waar ik ben en even later komt hij met een bodaboda aangesnord. Hij houdt me gezelschap tot de bus daar is. Een grappig personnage die Tony. Elke keer dat hij ergens de nadruk op wilt leggen splits hij zijn zin op in een vraag en antwoord. Bijvoorbeeld over zijn engagement bij het rode kruis; "I do what?" waarop meteen volgt "I'm a volunteer of the Red Cross". Echt te grappig. Op een half uur stelt die minstens dertig "what" vragen.
De bus is weer Afrikaans-stipt en brengt me verder feilloos naar Kasese, volgens de Bradt-gids 'run down, dusty and hot' en dat is een zeer precieze omschrijving. Zoals gebruikelijk wanneer ik een nieuwe stad verken, ga ik op zoek naar de katholieke kerk en na wat rondvragen vind ik de kathedraal. Echt een mooi gebouw, toch eerder zeldzaam hier. De namiddag verloopt zeer rustig terwijl ik door de stad flaneer. 's Avonds betaal ik mijn kamer en zoals altijd heeft de eigenaar geen wisselgeld. Ikbesluit dus om buiten iets te gaan eten zodat ik zelf gepast kan betalen, want anders zie ik dat wisselgeld nooit terug. Het wordt een goeie stevige maaltijd gebaseerd op de vanuit Tanzanië gekende 'chipsi na kuku' dat hier 'chipsi na nkoko'' (ofte frieten en kip) wordt genoemd. Met mijn wisselgeld regel ik dan met de hotelbazin de financiele zaken. Opmerkelijk is dat ondanks de droogte hier opvallend meer muggen zitten. Kasese is bij deze dus geheel verkend en ik kan de dag erop dus zeker naar Mbarara verdertrekken.

Ik slaap goed uit aangezien me verzekerd was dat de laatste bus voor Mbarara om 10.30u vertrekt. Ik ga naar het taxipark waar iedereen uiteraard mij meteen in zijn taxi probeert te proppen, maar ik ga rustig aan de kant zitten en nuttig mijn ontbijt. Om de zoveel tijd komt er een moslim zeggen dat de laatste bus al vertrokken is en dat ik toch beter in zijn taxi stap. Ik heb zo een voorgevoel dat die taxi van hem maar niet vol geraakt. Na een poosje verplaats ik me naar de andere kant van de taxi park, want die bebaarde dwiep blijft maar aandringen. Aan de andere kant geraak ik aan de praat met Saidi waar ik zeker een dik uur mee praat. Ik merk dat het ondertussen bijna 11u is en de bus heb ik niet gezien. Info inwinnen heeft geen avance aangezien iedereen me toch sowieso zal zeggen dat ik zijn taxi moet pakken aangezien de laatste bus al vertrokken is en ik besluit op een taxi te stappen dat bijna vol leek te zijn...was ik maar nooit op die taxi gestapt. We rijden zeker een uur rond, zoekend naar klanten om het busje op te vullen. Wanneer dat eindelijk gelukt lijkt te zijn vertrekken we en het busje peert goed door zodat ik de illusie koester relatief vroeg in Mbarara aan te komen. We passeren een eerste police check point en alles verloopt prima. We zijn ondertussen in het Queen Elisabeth National Park (QENP) en zodra we de brug over zijn komt een agent ons tegemoet met een brommer en doet ons stoppen. De driver en de conductor stappen uit en praten wat met de agent, maar het smeergeld lijkt geen effect te hebben en de agent verplicht het busje terug te keren naar de police post. Daar aangekomen stappen we allemaal uit, onwetend wat er gaande is. Na bijna een uur komt de officier die ons heeft teruggeroepen toch een woordje uitleg geven aan de gestrande sukkelaars die wij zijn. De conductor was enkele dagen tervoren met een te zwaar beladen busje tegengehouden en ipv het gebruikelijke smeergeld te betalen, was hij weggevlucht. De officier sprak zowat de volgende woorden tegen de conductor, in het Engels opdat iedereen, ook mensen van andere regio's het zouden begrijpen :" I am sorry for the people you have in your taxi, but the taxi will not go today. You can see to arrange transport for this people. I am the king here. When you disobey to the son of the king, you disobey to the king. The police man is my subordinate. So he is like my son. If you don't listen to him, you don't listen to the voice of the king, my voice. You will not leave today." En weg was hij...met andere woorden "trek uw plan". We moeten dus alles uitladen (ondertussen passeert op de weg de befaamde bus waar ik eigenlijk op zat te wachten in Kasese) en gelukkig ontmoet ik Derrick die heel goed Engels kan en me de hele tijd uitlegt wat er gaande is. De conductor wil echter niemand zijn geld teruggeven en naar goede Afrikaanse gewoonte blijft iedereen er eerst (veel te) rustig bij. Na een twee uur wachten en praten met de man beginnen de anderen toch erg onrustig te worden en ook ik maak wat van mijnen tak. Bovendien moeten we heel lang wachten op transport vanuit de andere richting, want bij dit ongemak komt nog bij, zo vernemen we, dat er een ongeluk is gebeurd met een vrachtwagen op de brug waardoor er geen verkeer door kan. Uiteindelijk (ik zit dan al 4 uur in het QENP) komen er toch enkele busjes door. Iedereen krijgt toch zijn geld terug, behalve de muzungu in kwestie uiteraard, want voor de doorsnee Afrikaan heeft een blanke altijd geld en trekt hij altijd zijn plan wel. Dankzij Derrick, moet ik echter in het tweede busje niet meer de volle pot betalen en krijg wat korting. De rit verder verloopt vlot. Slechts een keer zijn we iets voor een politiecontrole gestopt, zijn er drie gasten uitgestapt en op een bodaboda geklauterd, zijn we verder gereden voorbij de flikken, waarna die drie terug zijn opgestapt en hebben we de reis verdergezet. Wanneer we op zo'n 30 km van Mbarara zijn zeg ik aan Derrick dat we nog een halfuurtje moeten rijden. Hij weet me echter te zeggen dat het van de plek waar we zijn (Kabwoke) tot Mbarara nog 2 uur rijden is. Ik vraag hem of hij wel zeker is en hij verzekert me, nadat hij het ook aan zijn buur heeft gevraagd, dat het nog twee uur rijden is...Afrikanen en tijdsbesef...twee dingen die toch niet samengaan :D. Inderdaad, na een klein halfuurtje komen we aan in Mbarara. Ik vind een gezellig guest house, net waar de bus stopt. Later op de avond belt Derrick en ik nodig hem uit om samen te eten. Naar goede Afrikaanse gewoonte neemt hij een kameraad mee. Het wordt een aangename avond en ik slaap geweldig goed die nacht.

In de vroegte word ik gewekt door luid geschreeuw. Een idioot in het gebouw ernaast vind het nodig om om 5u 's ochtends door luidsprekers te brullen. Ik zou de man hebben kunnen doden denk ik, maar dat heb ik natuurlijk niet gedaan en heb daarentegen watten in mijn oren gestopt, maar zeer efficiënte oordoppen waren dat niet. Tegen achten sta ik op en ga uit nieuwsgierigheid toch eens zien wie die onnozele hals is die zo roept gelijk een brulaap. Zo kom ik bij het 'theater' en binnen zit die charlatan te roepen en te tieren in zijn microfoon terwijl er welgeteld 15 man in de zaal zat. Ik dacht: "debiel ket, laat die mensen toch gewoon wat dichterbij zitten en dan hoeft gij niet de hele buurt wakker te brullen." Ik verken de stad, vind een goedvoorziene bakkerij en zoek verder wat autodecoratie, maar tot mijn grote spijt zijn ze hier niet goed voorzien van kitsch stikkers gelijk in Ethiopië. Op de middag besluit ik mijn verjaardagsmaaltijd te nuttigen daar ik de dag erop verjaar en ik dan waarschijnlijk op de bus zal zitten. Het wordt geroosterde mbuzi (geit) met chipsi. In de namiddag ga ik naar de kathedraal en bezoek ook nog eens de centrumkerk. Na een internetcafeetje te hebben gedaan ga ik vroeg slapen en hoop dat die aap van de Pinksterkerk mij vannacht laat slapen.