Afscheid CFC en Mityana

De zondagmis woon ik deze keer in het CFC bij, want alle catechiststudenten zijn nu aangekomen en het is toch maar beleefd om met hen te vieren. Na de Mis hoor ik Fr. Charles "muzungu", "museminario", en "Italy" zeggen en heb door dat ze over mij bezig zijn. Ik krijg daverend applaus en word uitgenodigd iets te zeggen, waarna ik weer daverend applaus krijg. Na de mis ga ik naar de kathedraal om Eddy te zoeken. We nemen een foto samen met Mr. Clement en gaan daarna taart kopen in de stad om mijn afscheid wat te vieren in het CFC. Ik vraag of ik de kleine Eddy mag uitnodigen om met ons te komen eten en dat is tot mijn grote vreugde geen probleem. Tijdens dat maal kom ik eindelijk te weten dat Eddy eigenlijk een soort VIP is, een protégé van de Kabaka, de koning van Buganda. We snijden de taart aan en iedereen krijgt een stukje, zelfs de 60 catechisten...de taart was veel groter als wat ze mij op het eerste zicht leek....zot dat we daar met zovelen van konden eten. Ik breng Eddy weer naar huis, neem afscheid van de familie en in het bijzonder van Mr. Clement die me "my very dear son Alex" noemde. Eddy wil echter terug met me mee om me te helpen mijn rugzak te pakken en hem naar de bushalte te dragen. Ik wil niet weigeren, want dat is uitermate onbeleefd en dus komt hij weer de hele weg mee terug. Ik merk dat Eddy er alles aan doet om me te vertragen en me te overtuigen dat ik geen bus meer vind naar Kyengeza. Hij wil me immers nog een nacht in Mityana houden, maar ik ken het reilen en zeilen daar ondertussen toch al een beetje en weet een taxi te stoppen om me 14 km verderop in Kyengeza te droppen. In Kyengeza is het weerzien met Fr. Lazarus heel plezant. Ik ontmoet er ook de twee nieuwe onderpastoors. We eten, praten, lachen en kijken samen de hele avond tv.