Aankomst
Door: Alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
20 Juni 2011 | Frankrijk, Lourdes
Beste lezers, hieronder een kort verslag van wat tot nu toe hier gebeurd is.
Met de bus zijn we vanuit San Daniele naar Udine afgezakt met, naar Italiaanse gewoonte, flink wat achterstand op schema. Zodoende is de trein niet vertrokken om 11.00, maar een dik halfuur later. Op de trein heb ik mijn plek opgezocht en kennisgemaakt met mijn mede-"BRANCARDIERS", Alessandro, Giusto en Ivano, stuk voor stuke mensen met een zeer verschillende levenswandel, maar met een gemeenschappelijke drijfveer. De sfeer is zeer aangenaam en wij vervullen onze taken zoals daar zijn, de maaltijden rondbrengen, de slaapbanken in de slaapcoupés klaarzetten enz... terwijl de "zusters" zorgen voor het properhouden van de trien (vegen, dweilen, etc.) In Ventimiglia, op de grens met Frankrijk moeten we de deuren van de trein bewaken, want veel van die arme stakkers die Libie zijn ontvlucht proberen via daar (illegaal) in Frankrijk te geraken. Hen meenemen zou ons door onze buren niet in dank worden afgenomen.
Na zo'n 23u sporen komen we aan en laden wij zieken en bagage uit op bussen, rijden naar onze hotels alwaar de omgekeerde uitlaadmanoeuvres worden uitgevoerd. Wanneer iedereen zijn kamer heeft gevonden gaan we eten en bezoeken we het heiligdom. Ik heb ondertussen drie jonge gasten ontmoet -Alessandro (populaire naam hier), Michele en Antonino-en we besluiten ons in het heilige water te laten onderdompelen. We gaan dus naar de "piscines" en met wat slijm en "jamaar wij moeten op tijd ergens zijn om de zieken rond te brengen" worden we een beetje voorgelaten. Voor het baden bezint ge wat, formuleert ge uw voorbeden die ge dan aan OLV toevertrouwt...een bijzondere ervaring, absoluut.
De dag erop zijn we druk bezig met zieken te vervoeren naar verschillende plaatsen waar de organisatie voor hen vanalles heeft voorzien. Ondertussen is de aartsbisschop ook aangekomen om met ons te vieren. Het zijn allemaal zeer intense momenten..
tot binnenkort
Alex
Met de bus zijn we vanuit San Daniele naar Udine afgezakt met, naar Italiaanse gewoonte, flink wat achterstand op schema. Zodoende is de trein niet vertrokken om 11.00, maar een dik halfuur later. Op de trein heb ik mijn plek opgezocht en kennisgemaakt met mijn mede-"BRANCARDIERS", Alessandro, Giusto en Ivano, stuk voor stuke mensen met een zeer verschillende levenswandel, maar met een gemeenschappelijke drijfveer. De sfeer is zeer aangenaam en wij vervullen onze taken zoals daar zijn, de maaltijden rondbrengen, de slaapbanken in de slaapcoupés klaarzetten enz... terwijl de "zusters" zorgen voor het properhouden van de trien (vegen, dweilen, etc.) In Ventimiglia, op de grens met Frankrijk moeten we de deuren van de trein bewaken, want veel van die arme stakkers die Libie zijn ontvlucht proberen via daar (illegaal) in Frankrijk te geraken. Hen meenemen zou ons door onze buren niet in dank worden afgenomen.
Na zo'n 23u sporen komen we aan en laden wij zieken en bagage uit op bussen, rijden naar onze hotels alwaar de omgekeerde uitlaadmanoeuvres worden uitgevoerd. Wanneer iedereen zijn kamer heeft gevonden gaan we eten en bezoeken we het heiligdom. Ik heb ondertussen drie jonge gasten ontmoet -Alessandro (populaire naam hier), Michele en Antonino-en we besluiten ons in het heilige water te laten onderdompelen. We gaan dus naar de "piscines" en met wat slijm en "jamaar wij moeten op tijd ergens zijn om de zieken rond te brengen" worden we een beetje voorgelaten. Voor het baden bezint ge wat, formuleert ge uw voorbeden die ge dan aan OLV toevertrouwt...een bijzondere ervaring, absoluut.
De dag erop zijn we druk bezig met zieken te vervoeren naar verschillende plaatsen waar de organisatie voor hen vanalles heeft voorzien. Ondertussen is de aartsbisschop ook aangekomen om met ons te vieren. Het zijn allemaal zeer intense momenten..
tot binnenkort
Alex
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
