De eerste dagen

Jambo Lezers,

Ik hoop dat deze eerste zinnen consistent zijn, want het scherm van deze computer do9et het niet en ik ben blindelings aan het typen voor het ogenblik. Soit, genoeg gezeverd over oninteressante dingen (alhoewel, ik wil toch nog even kwijt dat het internet hier inderdaad ook tergend traag is...aha...ondertussen zit mijn tekst al in het zichtbare gedeelte van het scherm. Bon, het relaas begint...

De heenvlucht naar Tanzania is heel goed verlopen. Ik zat naast Madeleine, een Congolese, die maar al te graag praatte en dat ook daadwerkelijk deed. Ik ken nu iedereen van haar familie, van haar ouders tot alle klein- en achterkleinkinderen, niet voor`t zeveren hoor, ze had een stamboom gemaakt die ik uiteraard helemaal moest gezien hebben. zo`n honderd mensen op drie generaties...chance dat zijzelf kinderloos is gebleven. Soit, het was anders wel heel aangenaam reizen met haar. Af en toe heb ik ook nog wat mijn Amhaars kunnen oefenen ondertussen (ahja, Ethiopian ;-)). In Addis merkten we wat aan de late kant dat zij haar gsm op het vliegtuig was vergeten. Aangezien zei geen engels kon heb ik me proberen te informeren of het mogelijk was dat toestel terug te krijgen. Ik mocht terug het vliegtuig op om ernaar te zoeken, maar uiteraard...YELEM...haha, ocharme. Soit, een uurtje later ofzo vloog ze verder naar Lumumbashi en ging ik naar de gate voor mijn vlucht naar Dar Es Salaam. Ook daar weer een praatgrage gezel, Mataka, een Tanzanees (of Tanzanier of Tanzaniaan of hoe heet dat eigenlijk?) die net in China was geweest voor zaken. Zijn fascinatie voor de eerste kolonisten, de Duitsers, was enorm...ik wist niet dat er op deze planeet mensen waren die duitsers zo`n warm hart toedragen...haha, enfin, niet slecht bedoeld hoor. Hij wist mij ook te zeggen, en ik citeer letterlijk, dat "Afrikanen lui zijn". En dat zij ook beter een hard klimaat hadden gehad gelijk het onze, dan waren zij zeker ook veel rapper ontwikkeld...het leek wel propaganda uit de koloniale tijd, haha, te grappige kerel. Alleszins, in de luchthaven gaf hij me zijn telefoonnummer voor het geval ik hem zou nodig hebben in Dar. Ik nam een taxi na toch wel lang afschudden en marchanderen naar mijn hotel. Een zeer charmant hotelletje, met uiterst vriendelijke uitbaters. De daaropvolgende dagen heb ik wat door de straten van Dar geslenterd, de vismarkt gevonden, Martin ontmoet (vanaf het ogenblik dat die begon te plakken dacht ik al van, lap, die schud ik er niet meer af. Al bij al viel hij nog mee, heeft hij me slechts iets wat voor een batiki moet doorgaan opgedrongen, en heeft me toch de weg getoond twee dagen erna naar het Ubongo busstation), Jimi ontmoet (waarmee ik chapati en thee heb gedeeld en waarin ik te weten kwam dat hij al twee keer via mensensmokkelaars het land was proberen uit te geraken. Hij was in Antwerpen geweest en ergens in India) en een mis bijgewoond in het Swahili in de grote St. Jozef kathedraal.

De volgende etappe...TANGA, wat noordelijker. De reis met de bus was ook verbazend comfortabel. De bus was veel beter dan wat ik uit Ethiopie gewoon was. Zodra ik aankwam ging ik op zoek naar de camping, maar die bleek gesloten zodat ik uiteindelijk afzakte in het Splendid view hotel. Weer ontzettend lieve uitbaters...overduidelijk christenen zoals uit de uberkitscherige posters bleek...haha, ik had zo het Ethiopisch klitsch weer voor ogen. Sofia is het kamermeisje en is ook heel vriendelijk. Ze spreekt hoegenaamd geen Engels, maar ondertussen ben ik al begonnen mijn eerste woordjes Swahili te stamelen. Zodoende heb ik gisteren mijn eten en drinken besteld in het swahili en heb ook daadwerkelijk gekregen wat ik verwachtte...en het was echt meer dan het woordje 'kip' voor de sceptici onder u ;-) `s Avonds heb ik mijn eerste koffie sinds ik in Tanzania ben genuttigd. Zonder enige vorm van twijfel ken ik beweren dat het op de Franse koffie (ergens in een Godvergeten dorpje gekregen toen we met de fiets naar Parijs trokken) na de slechtse koffie was wat betreft prijs-kwaliteit verhouding...bah, just thee...en dat wilt dus al wat zeggen, als ge weet dat ik ook al koffie met zout heb gedronken. Soit, vandaag heb ik nogal wat afgelopen. Van hieruit ben ik de Amboni caves gaan bezoeken, een voettocht van een goeie 8 km. daarna ben ik verdergetrokken richting Galanos Maji Moto, de zwavelige warmwaterbronnen op nog zo`n 8 km. Gelukkig heb ik niet alles moeten afwandelen...een 2 km heb ik overbrugd met een daladala. De terugweg heb ik dan wel weer helemaal tevoet efgelegd. Het voelde weer eens goed, zo alle tijd van de wereld hebben en bijgevolg niet wakkerliggen van de ettelijke uren die ik al wandelend vergooid heb...haha...j`aime cette vie.

Ziezo, mijn internettijd zit er bijna op en mijn eerste relaas ook. Nog enkele bemerkingen die ik nu al heb zet ik hieronder op een rijtje:
- WTF, hier rijden ze ook links...naast, uiteraard, Engeland en Australie ontdek ik dat ze dat hier ook doen
- Ze zijn hier precies toch allemaal al een pakske rijker dan in Ethiopie
- zoveel fietsen ook...Holland aan de evenaar?
- frieten zijn hier ook ingeburgerd
- hier zijn nog meer religies aanwezig. Naast die die in Ethiopie al naast mekaar leefden kunt ge er hier nog Anglicanen en Sikhs aan toevoegen...te zot gewoon, hoe houden al die mensen dat hier nog uit elkaar
- elke kamer heeft hier naast een muskietennet ook een plafondventilator hangen
- dampkappen behoeven hier blijkbaar geen afzuig. Als ze boven de kookplaats hangen volstaat dat.

bon, we zijn rond, ik vergeet hier ongetwijfeld vanalles, maar ge zijt waarschijnlijk toch niet tot hier geraakt...awel weet ge, `t kan me niet schelen :-p

cheerio

Alex