Niet zo lang geleden deze keer

Jambo lezer, habari gani?

In Mbeya was het eigenlijk super, maar ondertussen zit ik al in Iringa, met Mikumi op het reisschema voor morgen. Maar laat ik alles op orde houden.

Na de laatste internetsessie in Mbeya kwam ik bij het buitenkomen een (hoe kan het ook anders) een lokale gids tegen, James. Hij stelde zich uiteraard voor en ik probeerde hem al af te schepen, maar hoe meer ik dat probeerde hoe meer die mij blijkbaar sympathiek moet hebben beginnen vinden, want ineens vroeg die aan mij "Wat doet gij vandaag?"
Ikke, "Mbeya verkennen"
Hij, "Niks dus?"
"jawel, Mbeya verkennen"
"Awel, ik heb vandaag toch niemand kunnen strikken, komt mee naar mijn thuis"
En om de een of andere reden ben ik dus meegegaan...en allesjans dat ik dat heb gedaan. James bracht me in het kleine huisje (twee kamers) dat hij huurde en waar hij met zijn vrouw en twee kinderen leefde. We spraken over vanalles en nog wat en zelfs, en dat verwonderde mij want hij was protestant, over het vaticaan...dat bleek hem enorm te boeien...haha, hangt er bekering in de lucht... Soit, dan komt zijn vrouw thuis en ze begint ugali klaar te maken, met eieren, kool en lokale spinazie...te lekker. Het vreemde was trouwens dat Jmes en ik alleen aten. Wanneer wij klaar waren begon zij te eten wat overbleef...ik voelde me daar precies wat schuldig over. Ik was blijkbaar trouwens de eerste live 'Mzungu in huis' ervaring van de kinderen die daar enorm bleken van te genieten op een klein buurjongetje na die tranen met tuiten schreide. Na wat foto's te hebben genomen vertrekken we weer. Ik trakteer James op een drankje om hem te bedanken voor deze geweldige namiddag. Op het busstation vraag ik hem of Lake Nyasa als dagtrip mogelijk is ookal weet ik wat het antwoord is. Ik koop dus een busticket naar Iringa.

In de ochtend ga ik weer naar de mis, want ja, het is zondag. Daarna pak ik mijn boeltje en ga naar het busstation. James is present om me uit te wuiven...geweldige kerel. De weg naar Iringa wordt geflankeerd door uitgestrekte dennenplantages...van daar komt dus al dat hout...indrukwekkend.
Iringa is een heel angename stad. Ik maak van de gelegenheid gebruik om wat inkopen te doen bij een gast, bijgenaamd Giuglio, die supergoed Italiaans kon, wat voor mij het afdingen veel gemakkelijker maakte. Uiteindelijk heb ik bijna betaald wat ik bereid was te betalen...bijna natuurlijk, het blijven helden in het afzetten ;-).

De tijd zit er hier bijn op dus bij deze...tot de volgende, waarschijnlijk over iets langer...

Alexi