I like the mountains, I like Udzungwa...
Door: Alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
28 Augustus 2010 | Tanzania, Dodoma
Habari yenu, Lezers
Die avond in Iringa ben ik in een supergoedkoop restaurantje gaan eten. Het vlees smaakte zeer vreemd, maar ik had honger en dus ging het vlot naar binnen met de nodige pilipili om de (vreemde)smaak weg te moffelen...op hoop van zegen...en die kwam er want de dag erop was ik niet ziek...olee! Ik verkenh vandaag verder de stad en ga op zoek naar een goedkopere kamer die ik dichtbij het busstation vind. Daarna volgt mijn obligate bezoek aan de katholieke kathedraal die hier, zoals in een traditioneel Italiaans berglanschap de stad domineert. Daar scharrel ik Damian op. Samen trekken we door de straten van Iringa. Ik ga ook nog even naar de bank om dollars af te halen, want ik wil toch nog graag de Udzungwa mountains beklimmen. Ik ga weer eten waar ik gisteren was en vroeg om iets anders, maar dat bleek er niet te zijn zodat het menu in herhaling viel, hoewel er nu een soort vogelnestje (met veel vogel en weinig nest, maar soit) bijkwam. De dag erop zou ik naar de Udzungwa Mountains gaan...dat was een bus naar Mikumi en daar transport naar Mang'ula versieren. De bus vertrekt pas om 10u en aangezien uitslapen hier geen sinecure is, ga ik om de tijd wat te verdoen, naar de kerk, nog een goeie reis vragen. In de kerk loopt een oude blanke pater rond. wat later arriveert een zwarte en beginnen beiden in het Italiaans te praten. Ik moei me uiteraard in het gesprek. de pater is Don Sergio die hier ondertussen 50 jaar leeft. Geweldig sympathieke man. Iringa = little Italy...
De rit naar Mikumi gaat om zeggens supervlot. Ik zit op A1, dat is een plaats aan het venster, met de beenruimte voor een giraf...zalig dus. In Mikumi stap ik in een wagen naar Mang'ula. We zitten met z'n vijven op de achterbank en een tijdje zitten ze met vier vanvoor...maar dat blijkt toch niet zio vlot te rijden en na een poosje stopt de chauffeur een dametje dubbelgevouwen bij de mand tomaten in de koffer...te grappig. In Mang'ula zet ik mijn tent op op het domein van het hotel waar ik ben gedropt. De dag erop koop ik nog wat suikerriet voor de nodige energie (spotgoedkoop hier, Tsh 300 voor een stok van 2m)en ga naar het park voor een driedaagse trektocht...dacht ik, niet dus. De eerste verrassing was de hoge kampeerprijs...$30 per nacht. De tweede verrassing is een dollarbriefje dat weer niet aanvaard wordt door hun stom machine...Soit, de plannen worden dus willens nillens gewijzigd. Financieel is dat beter, want de camping hoef ik nu niet meer te betalen, maar van het klimmen schiet weinig over. Ik blijk echter een ware geluksvogel want ik krijg de uiterst zeldzame en endemische Mangabey aap te zien...olee! Aan de waterval gekomen krijg ik goesting om te zwemmen en eerst hou ik nog mijn onderbroek aan, maar dan heb ik zoiets van...jongen, ge zit hier in Afrika...op z'n afrikaans dus maar...poedelnaakt het ijskoude water in. Enfin, het was allemaal uiteindelijk echt plezant dus. Ook Nicolus, de gids, is te vrie3ndelijk en samen trekken we 's avonds nog door het dorp, bij vele vrienden van hem binnenspringend. dikke leut.
De dag erop, bus naar Morogoro, een heel aangename stad. Daarna neem ik de bus naar de hoofdstad, Dodoma. Waarom de Bradt zegt dat het geen interessante stad is begrijp ik niet, ik vind het hier geweldig...'t lijkt sprekend op een Italiaanse stad, op de zwarte inwoners na...haha.
Morgen ga ik weer naar Iringa, op doortocht naar Songea...
tot de volgende
Alexi
Die avond in Iringa ben ik in een supergoedkoop restaurantje gaan eten. Het vlees smaakte zeer vreemd, maar ik had honger en dus ging het vlot naar binnen met de nodige pilipili om de (vreemde)smaak weg te moffelen...op hoop van zegen...en die kwam er want de dag erop was ik niet ziek...olee! Ik verkenh vandaag verder de stad en ga op zoek naar een goedkopere kamer die ik dichtbij het busstation vind. Daarna volgt mijn obligate bezoek aan de katholieke kathedraal die hier, zoals in een traditioneel Italiaans berglanschap de stad domineert. Daar scharrel ik Damian op. Samen trekken we door de straten van Iringa. Ik ga ook nog even naar de bank om dollars af te halen, want ik wil toch nog graag de Udzungwa mountains beklimmen. Ik ga weer eten waar ik gisteren was en vroeg om iets anders, maar dat bleek er niet te zijn zodat het menu in herhaling viel, hoewel er nu een soort vogelnestje (met veel vogel en weinig nest, maar soit) bijkwam. De dag erop zou ik naar de Udzungwa Mountains gaan...dat was een bus naar Mikumi en daar transport naar Mang'ula versieren. De bus vertrekt pas om 10u en aangezien uitslapen hier geen sinecure is, ga ik om de tijd wat te verdoen, naar de kerk, nog een goeie reis vragen. In de kerk loopt een oude blanke pater rond. wat later arriveert een zwarte en beginnen beiden in het Italiaans te praten. Ik moei me uiteraard in het gesprek. de pater is Don Sergio die hier ondertussen 50 jaar leeft. Geweldig sympathieke man. Iringa = little Italy...
De rit naar Mikumi gaat om zeggens supervlot. Ik zit op A1, dat is een plaats aan het venster, met de beenruimte voor een giraf...zalig dus. In Mikumi stap ik in een wagen naar Mang'ula. We zitten met z'n vijven op de achterbank en een tijdje zitten ze met vier vanvoor...maar dat blijkt toch niet zio vlot te rijden en na een poosje stopt de chauffeur een dametje dubbelgevouwen bij de mand tomaten in de koffer...te grappig. In Mang'ula zet ik mijn tent op op het domein van het hotel waar ik ben gedropt. De dag erop koop ik nog wat suikerriet voor de nodige energie (spotgoedkoop hier, Tsh 300 voor een stok van 2m)en ga naar het park voor een driedaagse trektocht...dacht ik, niet dus. De eerste verrassing was de hoge kampeerprijs...$30 per nacht. De tweede verrassing is een dollarbriefje dat weer niet aanvaard wordt door hun stom machine...Soit, de plannen worden dus willens nillens gewijzigd. Financieel is dat beter, want de camping hoef ik nu niet meer te betalen, maar van het klimmen schiet weinig over. Ik blijk echter een ware geluksvogel want ik krijg de uiterst zeldzame en endemische Mangabey aap te zien...olee! Aan de waterval gekomen krijg ik goesting om te zwemmen en eerst hou ik nog mijn onderbroek aan, maar dan heb ik zoiets van...jongen, ge zit hier in Afrika...op z'n afrikaans dus maar...poedelnaakt het ijskoude water in. Enfin, het was allemaal uiteindelijk echt plezant dus. Ook Nicolus, de gids, is te vrie3ndelijk en samen trekken we 's avonds nog door het dorp, bij vele vrienden van hem binnenspringend. dikke leut.
De dag erop, bus naar Morogoro, een heel aangename stad. Daarna neem ik de bus naar de hoofdstad, Dodoma. Waarom de Bradt zegt dat het geen interessante stad is begrijp ik niet, ik vind het hier geweldig...'t lijkt sprekend op een Italiaanse stad, op de zwarte inwoners na...haha.
Morgen ga ik weer naar Iringa, op doortocht naar Songea...
tot de volgende
Alexi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
