Alweer wat verder

Jambo lezers,

grmbl...alweer tienminuten kwijt gewoon voor het opstarten. Soit, de voorbije dagen was ik in de Usambara mountains. Een heel mooi gebied, met als hoofdstad, of alleszins centrale stad Lushoto. Ik heb er drie nachten verbleven. Het is hier trouwens opmerkelijk kouder. De eerste dag ben ik met een daladala uit Lushoto naar Soni gegaan, het dorpwat bezoeken en de waterval bekijken. Op sommige plekken is het trouwens echt te grappig. Enkele gebouwen uit de Duitse tijd verdoken in het groen van de bergen vormen taferelen die ge,op de bananenbomen en eucalyptussen na, in de Oostenrijkse alpen terugvindt. De tweede dag ben ik met een lokale gids meegegaan naar Magambe forest en de Mkuzi waterval. Allemaal heel mooi alleen jammer dat dat allemaal zo aangetast is door de mens. Ik vroeg of dit nu untouched forest was en Francis, de gids, verzekerde me van wel, maar de heel open canopy, gekapte stronken en de uberontwikkelde kruidlaag met typische ruigtekruiden die ik ook in Ethiopie had gezien verklapten wel wat anders. Ik vrees dat ze hier ook andere definities van untouched hanteren. Soit, dat nam niet weg dat het uitzicht boven op Magambepeak prachtig was. Ook absoluut het vermelden waard is hetvolgende...we wandelden op het pad naar de waterval en ineens zag ik daar een boom waarvan ik dacht, tiens, dat blad ken ik van ergens...en jawel hoor, gelijk had ik, het betrof hier, houdt u vast want ge gaat het niet geloven,een PODOCARPUS USAMBARENSIS. Jawel, podos hebben ze hier dus ook. Alleen de opmerking van Francis daarbij "it's perfect foor timber", vond ik wat jammer. Soit, genoeg beroepsmisvorming. Aan de waterval aangekomen troffen we enkele kinderen aan die hun kleren aan het wassen waren. Francis begon de lunch (vegetarische guakamole of hoe schrijft ge dat met chapati) klaar te maken en terwijl hij dit deed kwam er ineens een bende studenten toerisme af die ook eens naar de waterval kwamen. Na vijf minuten hadden ze het wel gezien en ineens ging er daar ene uit de kleren en sprong poedelnaakt in het water. Niet veel later zwom de halve groep daar in het water. Hilarisch zicht, die gasten in hunnen blote flikker, mekaar aan't plagen en diegenen die op het droge gebleven waren aan't bespatten met water. Op de terugweg kregen we een lift van een pickuptruck die overbeladen was met suikerriet en mensen, maar voor ons was nog net plaats. We kropen erop en wat later kwam er nog een dame bij met zoveel bagage dat ik dacht, die kan er nooit bij...tarara, tuurlijk kon die er wel bij. Er werd daar dan gelachen met de mzungu die een 'african experience' opdeed. De dag erop wou ik naar een vergezicht gaan, Irente view, maar ben ergens verkeerd gelopen en zo op een ander vergezicht uitgekomen,met de hulp van Mussa, een 22-jarige plaatselijke boer. Hij stelde dan voor met mij naar irente te gaan, ik kreeg zus en broer te zien en ook zijn zelfgebouwde huis, terwijl hij zich omkleedde. We kwamen aan op Irente Viewpoint en daar bleek ineens een consumptie verplicht om van het uitzicht te mogen genieten. Ik was er nu, dus besloot maar in te gaan op het bevel. het zicht over de masaiateppe is omzeggens spectaculair. Ineens kregen we daar ook een maf figuur te zien...Pascaly, een schele katholiek, met volgens mij een stuk of drie vijzen tekort, maar ongeloofelijk sympathiek. Hij stelde voor iets bij hem te gaan drinken en ik beloofde dat te zullen doen. zo gezegd zo gedaan. we kwamen op zijn erf, hij gaf ons wat suikerriet en daarna kocht ik een fanta, die de snoodaard aan exact dezelfde prijs verkocht als in het dure hotel op de klif...zo achterlijk wasie dus duidelijk niet...haha. Op de terugweg kwamen we voorbij een dorp waar een varken gelukzalig lag te slapen. de dorpelingen zouden het de dag erop slachten en zenodigden me uit om mee te komen vieren. Ik bedankte vriendelijk, trok wat foto's en beloofde ze op te sturen. Wat verder kocht ik kaas dat door een christelijke vereniging werd gemaakt om onder andere een blindenschool te financieren. Die avond kreeg ik de gelegenheid gongo, een lokale sterke drank op basis van suikerriet, te proeven. Best aangenaam.

De dag erop ging ik naar Mlalo, een dorp op de rand van het gebergte, wandelde er wat rond, werd gevolgd door een zot die ik niet meer afgeschud kreeg, probeerde er op internet te geraken en toen het eindelijk was gelukt viel de stroom uit en at er voor de eerste keer echt Tanzaniaans...Ugali Maharage, ofte polenta met bonen, heerlijk...het voelde een beetje als in Italie zijn.
Vroeg gaan slapen dan, want de volgende ochtend moest ik weer op de bus om op tijd in Lushoto te zijn. Voor de mis van 7.30u die tot 9.30u heeft geduurd was ik uiteraard te laat, maar voor die van 9.30u die om 9.55u begon was ik ruim op tijd. Tegen de middag was de zondagsplicht vervuld en kroop ik op de bus naar Mtae.

In Mtae heb ik mijn tentje opgezet en heb een gids geregeld om de dag erop de klif af te dalen naar een dorp in de vlakte,Mkundi. We bezochten er het dorp, een ruine van een brug die gebouwd was in het verre december 2006 en een drinkplaats voor het vee waar een Masai net vrolijk aan het baden was.'s Avonds trof ik een hele bende Belgen uit Overijse aan en we aten en dronken samen. De dag erop ben ik naar Mpanga, een dorp op de volgende klif, gegaan om een foto van Mtae te kunnen trekken en dan doorgetrokken naar Mambo en MamboPeak. Onderweg kwamen we doorheen prachtige plantages van exoten zoals daar zijn, eucalyptus, grevulia en een of andere den. Bij momenten waande ik me even in de Kempen of de Ardennen afhankelijk van de helling. De laatste nacht heb ik in een kamer geslapen omdat ik vreesde 's nachts de helft van mijn tent kwijt te spelen in het donker. De bus vertrok immers om 4u. Had ik dat maar niet gedaan...die dekselse Protestanten hebben er niets beters op gevonden om in mijn kamer te komen pikken...terwijl ik er lag te slapen dan nog...moet ge lef voor hebben. Maar als ik nog tijd heb in augustus ga ik toch even terug om meneer den dominee toch eens goed mijn gedacht te zeggen zie.

Ondertussen zit ik dus in Moshi, de uitvalbasis voor de meeste mensen die de Kilimanjaro willen beklimmen. 9 uur bussen was het, vanuit Mtae. Het was wel eens iets nieuws om een mama op een bus een pamper te zien verversen (kotsen is niets nieuws). Gelukkig drong de geur niet door.

Morgen zit ik in het Arusha NP, de Meru te beklimmen. Normaal ga ik daarna nog een dagje in Arusha city verblijven om het ding eens te verkennen, maar dat leest ge dus een vogende keer.

Ik vergeet waarschijnlijk weer zoveel dingen, maar dat komt een andere keer wel. Ondertussen toch weer enkele bemerkingen en correcties:

- Bij nader inzien gaven Dar en Tanga een verkeerd beeld en blijkt de plattelandsbevolking het toch niet zo breed te hebben.
- De verkeersdrempels hier zijn bergen die de bus bij momenten amper kan overwinnen
- het gemzungu van de kinderen is zeker even aangenaam als het Ethiopische geferenji
- Protestanten zijn niet te vertrouwen
- Ze hebben hier ook Podos
- Ik heb hier nog maar een koffieboer gezien en die had duidelijk nog veel te leren (hij was wel erg vriendelijk trouwens. Ik heb wat koffie van hem meegekregen zodat ik zelf iets deugdelijks kon maken)

cheerio

tot de volgende

Alex