Slot
Door: Alex
Blijf op de hoogte en volg Alex
27 November 2009 | België, Leuven
En nu het einde van m'n relaas. 't Zal maar kort zijn, want ondertussen ben al heel veel vergeten...jammer :-(
Ik slaap een nachtje op hotel, want ik had besloten weer naar Jimma te gaan aangezien mijn nog 5 dagen Ethiopië restten. Ik had geen ticket meer kunnen bemachtigen de dag voordien en dus vertrok ik in de ochtend naar de Awtobis terra met de taxi waarbij ik zoals gebruikelijk serieus mocht afdingen. Ik koop en ticket en zo naief als iets denk ik dat ik dus mooi op tijd zal vertrekken...niet dus. Ik mag plaatsnemen op 'de-bus-die-wacht-tot-hij-vol-is' en ik zie het niet meer goedkomen, maar die Abasha wisten wel beter en overtuigden me om te blijven zitten. Dat was toch een van mijn betere zetten ooit, want effectief, tegen mijn slechter weten in, zat de bus een uurtje later vol en vertrokken we...uiteindelijk dus maar een klein beetje later (een uurtje dus). Het was weer raar zo alleen reizen. Is het omdat ik weer alleen was en ik daardoor weer gevoeliger was voor prikkels van buitenaf of was het echt een vreemd amalgaam aan zotte figuren op die bus...ik weet het niet. Alleszins, er zat vanalles op die bus. Ik zat naast een bejaarde vrouw die constant hoestte...dat deerde me niet totdat ze begon haar slijmen op de vloer te spugen. Voor mij zat de dorpsidioot en naast hem een grapjas in roos hemd. Zijn tanden stonden zo horizontaal dat, moest hij tegen een deur lopen, hij er garanti zou blijven insteken...Soit, de rest van de reis verliep zoals altijd...het werd wat saai dus...tot Jimma voor ons verscheen...Man ik was blij. Ik wandel doodgelukkig (met quasi geen bagage op enkele spulletjes die ik cadeau moest doen zoals het kerosinevuurtje en een slapzak) richting Campus. Ik kom er aan en ga naar Gezahegns bureau, maar tref hem buiten op de centrale koer aan. Tot mijn grote vreugde laat hij mij weten dat mijn kamer nog steeds vrij is. Ik neem mijn intrek en zie Romane. Ik vraag haar of ze na het werk mee een koffie gaat drinken...ok dus. Vervolgens ga ik Walelign zoeken, maar die blijkt spoorloos tot ik hem uiteindelijk bij Ararsu thuis vind. Mijnheer had de hele dag in de cinema gezeten. We keuvelen wat bij een koffie en dan is het tijd voor mijn 'afspraakje' met Romane. We gaan naar Variety en daar tref ik ook Isaac en Samuel aan (ik had hen immers een bericht gestuurd) zodat die als tolk kunnen fungeren. Het is allemaal zo zalig, weer in Jimma zijn, bij mensen die ik oprecht graag zie...We hebben veel plezier en Romane nodigt me bij haar thuis uit voor 'traditionele koffie'. We wandelen samen naar haar huis en zo ontmoet ik haar broer die toch ietwat Engels kan en werkt op de werf achter de universiteit. Romane blijft naar mijn mening lang weg voor haar koffie te zetten...en inderdaad, ze was geen koffie gaan zetten maar ineens het avondeten gaan klaarmaken. Inderdaad, ik was geïnviteerd. Spirelli op z'n Ethiopisch...doodeenvoudig maar om van te likkebaarden. We brengen samen een heel gezellige avond door.
De dag erop heb ik natuurlijk niet veel plannen. Ik nodig Romane 's morgens uit om 's avonds te gaan eten en stuur ineens ook een berichtje naar Walli die, weeral, onvindbaar is. Dan ga ik naar de campus en bezoek er Jemal en het hele VLIR-corps.
"Alex, still in Jimma"
"Yes, Jemal, I missed everybody"
"You're not a ferengi I think, you look more like a white Abasha"
We lachen er eens goed om daarna ga ik zien of Kitessa op z'n bureau is...uiteraard niet en hij blijkt niet bereikbaar. Ik ga dan maar naar het busstation om weer een ticket vast te leggen voor de dag erop en bij het buitenkomen kom ik de man die ik als allereerste tgenkwam toen ik in juli in Jimma aankwam. Ik nodig hem uit om samen een koffietje te drinken en veneem zo waarom ik hem nooit meer in z'n winkel had gezien. Hij had immers zijn 'fotograaf'shop ingeruild voor een 'waterleveing-aan-huis' dienst. We zeggen elkaar totziens en ik beloof hem straks nog langs te komen om water te kopen. Ondertussen is het speeltijd op Isaacs school en ik rep me ernaartoe om hem nog eens te zien, daarna weer naar main om te zien of Kitessa er ondrtussen is...en jawel, en aangezien de stroom weer is uitgevallen heeft hij alle tijd om buna te gaan drinken.
Ik schuim nog een laatste keer merkato af en ga zoals beloofd ook mijn water inslaan voor de reis. Ondertussen is Tijani al 'in town' om zijn cadeaus op te halen. Ik vraag hem lachend toch nog 1 dag te wachten zodat ik nog in mijn slaapzak kan slapen. We hadden 's avonds aan de poort afgesproken en Walli is daar als eerste. Hij geeft me een portefeuille cadeau die hij die dag op de markt was gaan kopen voor mij (achteraf heb ik vernomen dat dat zowat 1/3 van zijn maandloon zou kunnen voorstellen). Samen trekken we, Walelign, Romane en haar broer en ik richting Toa bech, onze geliefkoosde tejtent, tot grote vreugde van het personeel daar die me nog herkenden. We eten er weer al die succulente dingen die ze daar hebben en we voeren elkaar constant zoals echt vrienden dat horen te doen. Wanneer we na die zeer geslaagde avond afscheid moeten nemen van elkaar aan de poort van de campus houden we het niet langer uit en vliegen we elkaar huilen in de armen...Ik zal ze missen...
vroeg in de ochtend word ik naar het busstation gebracht en ook nu weer een zalige reis. Weer de enige ferengi op de bus en bijgevolg meteen gekatapulteerd tot 'Mascotte'.
Ik had de avond voordien al mijn geld opgedaan om mijn vrienden te trakteren zodat ik nog 5 birr overhad en op mijn GSM stond nog 72 santeem (cent) en dus hoopte ik op Gods zegen en goed geluk. Wanneer de bus stopt voor het ontbijt kocht ik met 1 birr een brood, want ik wist dat ik in Addis een 3-tal birr nodig had voor het busje.
Ik was nog maar net buiten bij de bakker of:
"Ferengi, money, money"
"Genzeb Yelem (ik heb geen geld), dabo aleh (ik heb brood)"
Waarop ik die dus een stukje brood gaf. Uiteraard ging dat niet ongemerkt voorbij aan andere bedelaars en eer ik veilig binnen was, was ik al de helft van mijn brood kwijt zonder zelf ook maar een hap te hebben genomen. Ik liep voorbij de tafel waar mij twee reisgezellen zaten te eten (een orthodox en een moslim) en plots vragen ze mij:
"Is dat al wat gij eet"
"Tja, ik heb niks anders"
"Komt erbij zitten"
"Dat hoeft niet"
"Komt erbij zitten"
En dus ging ik mee smullen van de beyainet. Na het eten klonk het nog van:
"buna?"
"nee bedankt, ge zijt al zo vrijgevig geweest om't eten te betalen, dit volstaat"
"dus buna?"
"alle vooruit"
Weer op de bus kreeg ik ineens ook kolo en van zodra ze aan hun chat begonnen kreeg ik ook weer massaal veel plukjes toegestopt. De eerste keer weigerde ik, waarna ik een tweetal plukjes wel in mijn mond stopte en al wat ik daarna nog toegestopt kreeg sluisde ik door naar mijn moslim-gezel die daar zeer gelukkig mee was. In Addis aangekomen neem ik contact op met Kone en gaan we samen iets eten en drinken. We spreken ineens ook af om morgen samen naar de film te gaan of te gaan bowlen. Wanneer de nacht haar sluier laat glijden over AA, gaan we huiswaarts. Op het Seminarie blijkt iedereen gelukkig om mij terug te zien. We verorberen samen ons avondmaal en ik ga vroeg slapen na een welverdiende douche.
Er wordt nu aan de deur gebeld dus ik schrijf een andere keer verder, want ik weet al dat het er vanavond niet meer van komt.
Ajuus
Alemayehu
Ik slaap een nachtje op hotel, want ik had besloten weer naar Jimma te gaan aangezien mijn nog 5 dagen Ethiopië restten. Ik had geen ticket meer kunnen bemachtigen de dag voordien en dus vertrok ik in de ochtend naar de Awtobis terra met de taxi waarbij ik zoals gebruikelijk serieus mocht afdingen. Ik koop en ticket en zo naief als iets denk ik dat ik dus mooi op tijd zal vertrekken...niet dus. Ik mag plaatsnemen op 'de-bus-die-wacht-tot-hij-vol-is' en ik zie het niet meer goedkomen, maar die Abasha wisten wel beter en overtuigden me om te blijven zitten. Dat was toch een van mijn betere zetten ooit, want effectief, tegen mijn slechter weten in, zat de bus een uurtje later vol en vertrokken we...uiteindelijk dus maar een klein beetje later (een uurtje dus). Het was weer raar zo alleen reizen. Is het omdat ik weer alleen was en ik daardoor weer gevoeliger was voor prikkels van buitenaf of was het echt een vreemd amalgaam aan zotte figuren op die bus...ik weet het niet. Alleszins, er zat vanalles op die bus. Ik zat naast een bejaarde vrouw die constant hoestte...dat deerde me niet totdat ze begon haar slijmen op de vloer te spugen. Voor mij zat de dorpsidioot en naast hem een grapjas in roos hemd. Zijn tanden stonden zo horizontaal dat, moest hij tegen een deur lopen, hij er garanti zou blijven insteken...Soit, de rest van de reis verliep zoals altijd...het werd wat saai dus...tot Jimma voor ons verscheen...Man ik was blij. Ik wandel doodgelukkig (met quasi geen bagage op enkele spulletjes die ik cadeau moest doen zoals het kerosinevuurtje en een slapzak) richting Campus. Ik kom er aan en ga naar Gezahegns bureau, maar tref hem buiten op de centrale koer aan. Tot mijn grote vreugde laat hij mij weten dat mijn kamer nog steeds vrij is. Ik neem mijn intrek en zie Romane. Ik vraag haar of ze na het werk mee een koffie gaat drinken...ok dus. Vervolgens ga ik Walelign zoeken, maar die blijkt spoorloos tot ik hem uiteindelijk bij Ararsu thuis vind. Mijnheer had de hele dag in de cinema gezeten. We keuvelen wat bij een koffie en dan is het tijd voor mijn 'afspraakje' met Romane. We gaan naar Variety en daar tref ik ook Isaac en Samuel aan (ik had hen immers een bericht gestuurd) zodat die als tolk kunnen fungeren. Het is allemaal zo zalig, weer in Jimma zijn, bij mensen die ik oprecht graag zie...We hebben veel plezier en Romane nodigt me bij haar thuis uit voor 'traditionele koffie'. We wandelen samen naar haar huis en zo ontmoet ik haar broer die toch ietwat Engels kan en werkt op de werf achter de universiteit. Romane blijft naar mijn mening lang weg voor haar koffie te zetten...en inderdaad, ze was geen koffie gaan zetten maar ineens het avondeten gaan klaarmaken. Inderdaad, ik was geïnviteerd. Spirelli op z'n Ethiopisch...doodeenvoudig maar om van te likkebaarden. We brengen samen een heel gezellige avond door.
De dag erop heb ik natuurlijk niet veel plannen. Ik nodig Romane 's morgens uit om 's avonds te gaan eten en stuur ineens ook een berichtje naar Walli die, weeral, onvindbaar is. Dan ga ik naar de campus en bezoek er Jemal en het hele VLIR-corps.
"Alex, still in Jimma"
"Yes, Jemal, I missed everybody"
"You're not a ferengi I think, you look more like a white Abasha"
We lachen er eens goed om daarna ga ik zien of Kitessa op z'n bureau is...uiteraard niet en hij blijkt niet bereikbaar. Ik ga dan maar naar het busstation om weer een ticket vast te leggen voor de dag erop en bij het buitenkomen kom ik de man die ik als allereerste tgenkwam toen ik in juli in Jimma aankwam. Ik nodig hem uit om samen een koffietje te drinken en veneem zo waarom ik hem nooit meer in z'n winkel had gezien. Hij had immers zijn 'fotograaf'shop ingeruild voor een 'waterleveing-aan-huis' dienst. We zeggen elkaar totziens en ik beloof hem straks nog langs te komen om water te kopen. Ondertussen is het speeltijd op Isaacs school en ik rep me ernaartoe om hem nog eens te zien, daarna weer naar main om te zien of Kitessa er ondrtussen is...en jawel, en aangezien de stroom weer is uitgevallen heeft hij alle tijd om buna te gaan drinken.
Ik schuim nog een laatste keer merkato af en ga zoals beloofd ook mijn water inslaan voor de reis. Ondertussen is Tijani al 'in town' om zijn cadeaus op te halen. Ik vraag hem lachend toch nog 1 dag te wachten zodat ik nog in mijn slaapzak kan slapen. We hadden 's avonds aan de poort afgesproken en Walli is daar als eerste. Hij geeft me een portefeuille cadeau die hij die dag op de markt was gaan kopen voor mij (achteraf heb ik vernomen dat dat zowat 1/3 van zijn maandloon zou kunnen voorstellen). Samen trekken we, Walelign, Romane en haar broer en ik richting Toa bech, onze geliefkoosde tejtent, tot grote vreugde van het personeel daar die me nog herkenden. We eten er weer al die succulente dingen die ze daar hebben en we voeren elkaar constant zoals echt vrienden dat horen te doen. Wanneer we na die zeer geslaagde avond afscheid moeten nemen van elkaar aan de poort van de campus houden we het niet langer uit en vliegen we elkaar huilen in de armen...Ik zal ze missen...
vroeg in de ochtend word ik naar het busstation gebracht en ook nu weer een zalige reis. Weer de enige ferengi op de bus en bijgevolg meteen gekatapulteerd tot 'Mascotte'.
Ik had de avond voordien al mijn geld opgedaan om mijn vrienden te trakteren zodat ik nog 5 birr overhad en op mijn GSM stond nog 72 santeem (cent) en dus hoopte ik op Gods zegen en goed geluk. Wanneer de bus stopt voor het ontbijt kocht ik met 1 birr een brood, want ik wist dat ik in Addis een 3-tal birr nodig had voor het busje.
Ik was nog maar net buiten bij de bakker of:
"Ferengi, money, money"
"Genzeb Yelem (ik heb geen geld), dabo aleh (ik heb brood)"
Waarop ik die dus een stukje brood gaf. Uiteraard ging dat niet ongemerkt voorbij aan andere bedelaars en eer ik veilig binnen was, was ik al de helft van mijn brood kwijt zonder zelf ook maar een hap te hebben genomen. Ik liep voorbij de tafel waar mij twee reisgezellen zaten te eten (een orthodox en een moslim) en plots vragen ze mij:
"Is dat al wat gij eet"
"Tja, ik heb niks anders"
"Komt erbij zitten"
"Dat hoeft niet"
"Komt erbij zitten"
En dus ging ik mee smullen van de beyainet. Na het eten klonk het nog van:
"buna?"
"nee bedankt, ge zijt al zo vrijgevig geweest om't eten te betalen, dit volstaat"
"dus buna?"
"alle vooruit"
Weer op de bus kreeg ik ineens ook kolo en van zodra ze aan hun chat begonnen kreeg ik ook weer massaal veel plukjes toegestopt. De eerste keer weigerde ik, waarna ik een tweetal plukjes wel in mijn mond stopte en al wat ik daarna nog toegestopt kreeg sluisde ik door naar mijn moslim-gezel die daar zeer gelukkig mee was. In Addis aangekomen neem ik contact op met Kone en gaan we samen iets eten en drinken. We spreken ineens ook af om morgen samen naar de film te gaan of te gaan bowlen. Wanneer de nacht haar sluier laat glijden over AA, gaan we huiswaarts. Op het Seminarie blijkt iedereen gelukkig om mij terug te zien. We verorberen samen ons avondmaal en ik ga vroeg slapen na een welverdiende douche.
Er wordt nu aan de deur gebeld dus ik schrijf een andere keer verder, want ik weet al dat het er vanavond niet meer van komt.
Ajuus
Alemayehu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
