Musoma, Musoma, het is de stad van mijn dro-o-omen

Jambo!
Ondertussen zit ik weer in Mwanza na een 3-daagse Musoma. Het oorspronkelijke plan was er 1 nacht blijven, het werden er twee.
De reis van Arusha naar Mwanza verliep omzeggens vlekkeloos. Mijn reisgezellin (Christina) sprak heel goed Engels en dat heeft de lange reis beduidend ingekort. Bovcendien is het befaamde "geeft en gij zult krijgen" weer mooi in de praktijk geillustreerd. In ruil voor ochgottekes drie koekskes heb ik van haar ne liter water cadeau gekregen. In Nzega, moest ik er echter uit om op een andere bus te kruipen naar Mwanza. Na een busreis van zo'n slordige 14u kwam ik dan in het donker aan in Mwanza. Ik had de rest van de reis naast een piepjonge dominee (25 jaar) gezeten en die stelde voor een taxi te nemen naar een goedkoop hotel dat hij kende. Ik weigerde uiteraard (nen taxi...wat denkt die wel...), maar nadat hij verzekerde dat hij toch zelf de taxi nodig had om naar huis te gaan en dat hij de rit zou betalen atpte ik toch in. Hij bracht me naar een hotel daqt duidelijk buiten mijn klasse ligt. Ik bedank vriendelijk, stap uit en begin mijn tocht naar een van de goedkope adresjes die ik had. Hij gaf me nog zijn gsm-nr, maar terugbellen heb ik niet gedaan...immers, wie vertrouwt die Lutheranen nog ;-). Ik kom aan het Tumaini guest house...ik ga binnen, inspecteer de kamer en zie dat het goed is. Ik besluit nog een fantaatje te drinken voor het slapengaan. Dat was buiten de oversympathieke, door polio deels verlamde, stomdronken Mr Adrian, de eigenaar van het spel, gerekend. Hij nodigt me uit bij hem aan tafel plaats te nemen...en de rest kunt ge raden, een gezellige babel, met nog een copnsumptie op kosten van de baas...geweldige mens.
De volgende ochtend slaap ik goed uit, neem een douche, groet Mr Adrian (die tot mijn verbazing al wakker is) en wacht een dik uur op mijn ontbijt. Na dit verorberd te hebben ga ik naar het busstation om naar Musoma te gaan. De rit kost een slordige 6000 Tsh, maar ik beslis om met de daladala naar het iets verder gelegen Buzuruga busstation te gaan (250 Tsh), waar de rit ineens 5000 Tsh blijkt te kosten...akkoord, niet iedereen kan uitblinken in wiskunde, maar dit lijkt mij toch relatief elementair. Soit, op de bus ktrijg ik gezelschap van Mr Pauli die absoluut wil dat ik zijn familie in SabaSaba kom bezoeken. Ik beloof het nodige te proberen, maar verzeker hem niet van mijn komst. Ik vind de beste slaapplaats, voor de laagste prijs tot nu toe hier in Tanzania, bij de katholieken. Mijn rommel is gedropt en ik verken de stad. Voor het eerst in mijn leven besef ik dat God het soms ook moeilijk moet hebben wanneer iedereen met zijn gebeden aan zijn oren komt zagen. Inderdaad ik mag even plaatsvervanger zijn...een halfuur kort samengevat:
"Mzungu, geef mij geld"
"Mzungu, geef mij eten"
"Mzungu, geef mij drinken"
"Mzungu, koop een gsm"
Gelukkig ken ik ondertussen het Swahili voor god zodat ik kan antwoorde3n dat ik 'Mungu' niet ben. Later trek ik op met de tuinman, Cheophas, die hier werkt om z'n studies te betalen. We wandelen een beetje overal, gaan het Victoriameer in...bovendien kom ik te weten (jammergenoeg uit ervaring) dat er hier 'time-over'zones zijn, waarbij de overlast veelal wordt veroorzaakt door zatte flikken en soldaten. 's Avonds eet ik lekkere verse vis, maak kennis met drie Engelse meisjes die daar vrijwilligerswerk doen en leg nog een kaartje met hen voor het slapengaan.
Ik slaap eens goed uit en word door een nonnenstem uit bed geroepen, "Alexiii"...inderdaad, Zr Anastasia had gisteren voorgesteld of ze misschien een auto kon regelen om de geboorteplaats van de Tanzaniaanse held President Nyerere te bezoeken. Dat was dus gelukt. Ik nodig drie Engelsen die ik tegengekomen was (niet de meisjes) uit om mee te gaan en zij gaan daarop in. We pikken nog een andere non op en gaan dan een pater (cappucijn) oppikken die als gids zal fungeren. De padri is ontzettend grappig. We bezoeken wat te bezoeken valt, zien dat er een enorme devotie is voor de voormalige president en keren dan terug. Ik ga nog even mee met de auto wanneer de chauffeur (Anthony) de padri en de zuster weer thuis gaat afzetten en word op die manier uitgenodigd door de padri om samen te lunchen. Aan tafel wordt hartelijk gelachen om de mzungu die swahili probeert te spreken, om de vreemde Afrikaanse gebruiken, om de vreemde Europese gebruiken enz...
15 Augustus, OLV Hemelvaart...en dat wordt gevierd. Ik dacht de tweede mis bij te wonen omdat de eerste, om 7u, toch wat te vroeg was naar mijn goesting, maar de vroeg luidende klokken sleuren mij om 6u al uit bed en dus ga ik maar naar de vroege. De mis is weer heel bijzonder, ook de kathedraal is heel mooi. Het lijkt wel dat hoe langer ik hier naar de mis ga, hoe intenser deze blijkt te zijn. Alleen de ellenlange preek van de pastoor in het Swahili is voor mij toch zwaar te verduren. Na de mis keer ik weer naar het 'hostel', pak mijn gerief en vertrek weer richting Mwanza. Ondertussen heb ik weer een ander busticket op zak...Kigoma. Dit belooft, als we alles wat ze zeggen mogen geloven, een helse rit van bijna 20u...we zullen zien.
Niets bijzonders toe te voegen aan het lijste zaken die me hier opvallen behalve misschien:
- God zijn moet niet altijd plezant zijn
- Het Victoriameer is prachtig aan de ene kant en walgelijk groen aan de andere kant van het Musoma schiereiland
tot devolgende
Alexi